Dutch D’Votion “Kisses" nest
Loops sinds 01-08-18
Gedekt op: 14 en 15 augustus 2018
Geboortedatum 11-10-2018
Aantal nakomelingen: 3 allen zwart
Dagboek K-nest: scroll omlaag
♂ Dutch D'Votion King of Kisses
♀ Dutch D'Votion Kindly Kisses
♀ Dutch D'Votion Keep my Kisses
Fokplan is goedgekeurd door de Flatcoated Retriever Club.

Dark Devotion Uppish Utopy "Uppish"
Geb.dat: 17-04-2011, zwarte teef
HD A – ED vrij - PL Vrij - Ogen vrij - Gonio Vrij
Epreuve B en Field Trial Award
Multi showkampioen
Woont in een gastgezin
Voor meer foto's of info over Uppish,
zie haar eigen pagina door op
bovenstaande link te klikken.

Quiddelbach Oban of Achilty “Oban”
Geb.dat: 30-07-2010, liver reu
HD 7/3 – PL vrij – Ogen vrij – Gonio
Pick-upper
Show: 1x Zeer Goed
Woont in Engeland
Meer foto's van Oban, onder motivatie van gekozen dekreu is een fotoalbum.
Daar vind u ook zijn stamboom.
Motivatie van de gekozen dekreu
Ik ben op zoek gegaan naar de oude Engelse bloedlijnen met een compacter postuur en veel werkpassie en "Will to please".
Oban (de dekreu) woont bij een jager die hem veel gebruikt als "pick-upper" op jachtdagen. Oban is buiten het jachtveld gewoon huishond en is lief met vreemde mensen en vreemde honden. Zijn baasjes zijn niet gericht op showen. Om mij een plezier te doen hebben ze geprobeerd een foto te maken in showstand. Echter de foto is genomen na een jachtdag waar hij nog onder de modder zit en ook niet is geknipt. Zijn vacht ziet er niet zo verzorgd uit, maar zijn bouw is wel te beoordelen.
Uppish heeft in het verleden 2 nestjes gehad en we zijn zeer tevreden over haar nakomelingen. Hierdoor hebben we ook een beter beeld van welke eigenschappen zij vererft. Ook de reu heeft al eerdere nestjes gehad. We weten dus zeker dat hij vruchtbaar is en ook welke kwaliteiten hij doorgeeft aan zijn nakomelingen.
Bij ieder nest dat ik fok probeer ik dat de nakomelingen beter worden dan de ouderdieren. Je probeert het ras te verbeteren.
We letten daarbij op karakter, gezondheid en uiterlijk.
In alle opzichten vullen Uppish en Oban elkaar goed aan.
Uit deze combinatie zullen we zelf een reu aanhouden die in hetzelfde gastgezin gaat wonen als Uppish.
Moeder en zoon zullen dus samen blijven en wekelijks komen trainen. Ik kan er dan af en toe een show mee doen en zal het dekrecht behouden.
Indien er een leverkleurig teefje geboren word zal deze naar Engeland bij papa Oban gaan wonen.










Hiernaast een fotoalbum van Oban.
Als wij met Uppish in Engeland zijn voor de dekking, zullen wij zelf ook nog wat foto's van Oban maken.
Hieronder nog een fotoalbum met foto's die we van Oban hebben gemaakt tijdens ons bezoek.
Een aantal foto's VOOR het trimmen en een aantal
NA het trimmen.
Oban is niet gewend te showen, rook en zag natuurlijk veel afleiding dus het was moeilijk hem als vreemde zonder voer in de juiste stand neer te zetten.












Dagboek Dutch D'Votion K- Nest
Update Kisses-nest 9 weken oud:
Afgelopen week hebben de pups naast individuele banchtraining ook individuele korte training gehad. In de ochtend gingen de 3 pups samen met Loesje, Nimble, Uppish en Eclipse samen uit en maakte we een wandeling over het terrein zodat ze voldoende indrukken op deden en zich lekker moe konden maken. Daarna in huis nog 15 minuten samen vrij en dan ieder in een aparte bench voor ongeveer 2 uurtjes. Daarna hield ik om beurt 1 pupje alleen in huis terwijl de andere 2 met de rest buiten speelde. In huis werd dan een korte training gedaan van maximaal 10 minuutjes. We oefenen dan met aan de riem volgen (rondjes lopen om de eettafel in de keuken) afwisselend met oefenen zit en blijven zitten op afstand. Vrij sturen en terug roepen en afsluitend met 2 tot 3 apportjes. Als deze pup dan klaar was met zijn training, mocht deze buiten spelen en kwam de volgende binnen oefenen. De pup die als laatste de individuele training krijgt heeft dan al 25 minuten vrij gelopen en is dan dus minder geconcentreerd. Deze pup start de volgende oefenronde als eerste en zo wisselen we het een beetje af. Na 3 dagen binnen oefenen hebben we wat meer afleiding opgezocht en deden de individuele training dan in de tuin waar er dus meer ruimte was om weg te lopen en ook afleiding van de kippen, de honden in de kennel, de blaadjes die rond waaien, Lieke die af en toe voorbij wandelt. Ook nu weer heel tevreden over hoe goed ze het al doen. De baasjes kregen dagelijks filmpjes van hun training toegezonden en zijn ook al verbaasd hoe goed ze het doen.
Afgelopen vrijdag 14-12-18 is het reutje samen met Uppish naar het gastgezin vertrokken. Van Merel kreeg ik in de avond al een berichtje dat het zo goed ging. Hij zocht zelf de bench op en ging aan de deur zitten piepen om aan te geven dat hij uit moest. Eenmaal buiten moest hij meteen poepen. Toch wel trots op onze Dutch D'Votion King of Kisses. Zijn roepnaam is Kane. Merel houd mij tussentijds op de hoogte en vrijdag komen ze voor hun eerste groepsles.
De 2 dames gaan naar fokkers in het buitenland. Een naar Zweden en een naar Duitsland dus ze blijven nog wat langer bij ons.
Van het reutje King of Kisses "Kane" behoud ik het dekrecht dus hij zal in de toekomst ook een pagina op onze site krijgen bij Flatcoat Reuen.
Update Kisses-nest 8 weken oud:
Voor de puppytest mochten de pups niet door de hele tuin lopen omdat ze tijdens de test op onbekend terrein moeten zijn. Ook wou ik hun niet teveel "trainen" voor de test. Nu NA de puppytest mogen ze overal komen en hebben inmiddels de hele tuin verkend. Veel leuke struiken om onder door te rennen. Ook dagelijks langs onze ren met kippen en fazanten gelopen wat ze toch wel spannend vinden. Deze week lopen we ook door de grote weide waar ze kennis maken met de vijver, greppels, heuvels, een houtwal, hoog gras, laag gras, bosjes, bramen, brandnetels, en een enorme ruimte om vrij te lopen en te oefenen dat ze op het fluitje terug komen. Dit gaat heel goed, ze komen direct als geroepen word en als je ze vrij laat dan gaan ze op ontdekking uit. Zijn niet bang voor de verschillende soorten begroeiing en de natuurlijke hindernissen die ze soms moeten nemen.
We hebben deze week veel regen en sterke wind gehad. Ook hier waren ze niet onder de indruk van.
Afgelopen week hebben de pups ook al benchtraining gehad, maar zaten dan met 3 pups samen in 1 grote bench. Ze hadden dan nog een beetje steun van elkaar. Ze hebben de bench goed geaccepteerd en gaan hier soms ook al vrijwillig in liggen als deze open staat. Deze week zijn we begonnen met individuele benchtraining. Nu zit iedere pup dus in een eigen bench. De eerste keer hebben we 30 minuten protest gehad, de 2e keer 10 minuten en daarna hebben ze niet meer geprotesteerd. Ze leren snel. Ook heel trots om te melden dat ze zindelijk zijn. Afgelopen week toch nog een elke keer een plasje in huis. Nu al 4 dagen schoon zonder ongelukjes in huis.
Doordat ze nu meer in huis zijn en het vroeg donker is, moeten ze ook in het donker nog mee uit. Het is wat moeilijker om op de foto te zetten maar ook dit doen ze prima. Vanwege het slechte weer hebben we de showfoto's ook binnen moeten maken. Iets minder goed te beoordelen door de belichting, maar buiten was het deze week onmogelijk.
Om beurten hebben de pups als ze "vrij" zijn (uit de bench) nu een halsbandje om. Dit is iets voor 2 dagen om ze te laten wennen dat er iets om hun nek zit. Als ze hier eenmaal aan gewend zijn gaat het leren volgen aan de riem iets makkelijker. Hiervoor gebruiken we dan wel een jachtlijntje.
Verder zijn we ook begonnen om hun individueel te trainen, zoals commando zit, aan het riempje lopen en het apporteren. .
In het fotoalbum weer een aantal (54) foto's van deze week.
Update Kisses-nest 7 weken oud:
Deze week was een best intensieve week met veel nieuwe indrukken.
De pups hebben hun eerste autorit gehad naar de dierenarts. Bij de dierenarts zijn ze helemaal onderzocht en gevaccineerd. Gelukkig was alles in orde met alle pups en had ook het reutje al beide testikels ingedaald. Ze wegen nu rond de 5.5 kg. Daarna weer een autorit van 15 minuten naar huis.
De Flatcoated Retriever Club is geweest om de puppytest te doen. De pups worden getest op onbekend terrein door onbekende testers om een duidelijker beeld van de verschillende karakters te krijgen. In week 2 heb ik een voorspelling gedaan van de verschillende karakters die me zijn opgevallen in de 1e week. Tijdens de puppytest van de FRC kwam precies dezelfde beoordeling eruit. Het was dus geen verrassend resultaat maar wel leuk om te zien hoe de pups op de verschillende testjes reageren. Hier zijn natuurlijk weer een hoop foto's van gemaakt.
Na de puppytest hebben we nieuwe portretfoto's gemaakt en vervolgens de pups in showstand neer proberen te zetten om hun bouw beter te beoordelen. Het was regenachtig weer met veel wind. Tussen de buien door hebben we wat showfoto's proberen te maken maar de pups waren al moe van de puppytest en een beetje onder de indruk van alle wind en kabaal wat daarbij hoort. Het showen lukte redelijk, maar ze waren wel nog erg gespannen. We zullen volgende week nieuwe foto's maken.
Voor de puppytest mogen de pups niet door de hele tuin lopen, omdat de test op onbekend terrein moet gebeuren. Tot vandaag hebben ze buiten alleen het puppyweitje, tot hun beschikking gehad, maar nu na de puppytest gaat de weide wereld voor hun open en mogen ze overal rondlopen en alles ontdekken.
De pups hebben afgelopen week al in de puppyweide kennis kunnen maken met andere honden.
Onze 12 jarige reu Nimble helpt mij altijd goed met het opvoeden van de pups. Hij is zeer tolerant, vriendelijk en voorzichtig. De pups gaan bij hem meestal op zoek naar melk. Hij zet dan zij haren overeind en loopt daarna weg. Als hij een speeltje heeft laat hij dit meestal afnemen maar als hij het toch even voor zichzelf wilt dan geeft hij ook wel zijn grens (voorzichtig) aan. Hij zal als waarschuwing zich eerst groot maken, dan eens grommen en gaan de pups toch door krijgen ze een kleine correctie. Ik vertrouw hem 100% en tot nog toe kende alle pups die hier vertrekken goed de hondentaal en hoeven dan geen trauma's op te lopen als ze op latere leeftijd een waarschuwende hond ontmoeten, maar ze niet begrijpen wat hij bedoelt.
Ook Loesje, onze Teckel helpt met de opvoeding. Zij is even groot als de pups en ze spelen leuk samen. Ook zij zal op een correcte manier haar grens aangeven.
Achter de poort hebben ze ook andere Flatcoats en een Engelse Springer ontmoet. De Engelse Springer is voor hun vreemd omdat deze in verhouding lange oren heeft en gevlekt is, wat ze niet gewend zijn.
Na de puppytest toen ze ook in de grote weide zijn gaan wandelen, hebben ze ook kennis gemaakt met een lieve Labradoedel die er voor de pups ook weer raar uitziet met al die kleine krulletjes.
Verder komen de pups ook dagdelen in de keuken waar ze gesocialiseerd worden met huiselijke geluiden, geuren en benchtraining krijgen.
Aangezien we best veel leuke foto's hebben van de puppytest, portretfoto's en showfoto's, heb ik hieronder maar even per pup een fotoalbum gemaakt.
Dutch D'Votion King of Kisses (reutje) roepnaam Kane op 03-12-2018
Dutch D'Votion Keep my Kisses - Female red - 03-12-2018
Dutch D'Votion Kindly Kisses - Female salmon - 03-12-2018
Update Kisses-nest 6 weken oud:
Vorige week heb ik jullie vertelt dat de pups naar de puppyruimte verhuisd waren waar ze hun zindelijkheid trainen. Al heel snel leren ze hun mand schoon te houden en hun behoefte in het zaagsel te doen. Weer een week verder dus ook een stapje verder in hun training. We hebben het puppyverblijf iets aangepast met een soort kattenbak met zaagsel. Ze moeten nu leren een grotere ruimte schoon te houden en voor hun behoefte naar een specifieke plek te gaan.
Natuurlijk komen ze nog steeds regelmatig buiten. We hebben dit nu ook wat kunnen opbouwen aangezien we een paar zonnige dagen hebben gehad zijn de pups tussen de middag ook langer buiten geweest. Ze zijn dan tussen de middaguren 2 uurtjes in de puppyweide geweest waar ze zelf kunnen kiezen of ze op de stenen lopen, door het gras rennen of lekker in hun mand gaan slapen.
Ook zijn we begonnen met benchtraining in onze keuken. Ze mogen eerst 5 tot 10 minuten de keuken onderzoeken en gaan daarna toch de bench in om hier te rusten en indrukken zoals stofzuigen, koken, ons dochtertje Lieke en de andere honden op te doen. Het eerste half uur is er flink protest, daarna geven ze het op en gaan dan toch maar slapen. Als ze minimaal een half uur stil waren haal ik ze er weer uit en mogen ze weer naar de puppyruimte waar ze weer alle vrijheid hebben.
Eind van de week pupjes ontwormd en weer nagels geknipt. Na overleg met de dierenarts hebben we hun eerste vaccinatie iets uitgesteld omdat ze te vroeg geboren zijn. Hieronder weer een aantal foto's van week 6.
Update Kisses-nest 5 weken oud:
De pups zijn verhuisd naar de puppyruimte waar ze ook in het binnen verblijf meer ruimte hebben om te spelen. Daar starten ze met zindelijkheidstraining. In de mand liggen vetbedden en dekens zodat het lekker warm en zacht is. Buiten de mand liggen op de tegelvloer lakens zodat ze niet uitglijden en daarop zaagsel. Ze leren heel snel hun mand schoon te houden en in het zaagsel hun behoefte te doen. Door het zaagsel blijft de ruimte niet nat en ook als ze gepoept hebben en erdoor lopen dan word dit door het zaagsel afgedekt waardoor de pups schoon blijven en wij dit makkelijk kunnen opruimen.
Natuurlijk komen ze ook nog steeds korte momenten van ongeveer een half uurtje buiten.
In de eerste dagen van week 5 hebben we de pups rustig laten wennen aan het nieuwe puppyverblijf. Ze sliepen dan snacht nog in onze woonkamer in hun vertrouwde en warmere omgeving. Rond 8.00u gingen ze dan naar het puppyverblijf tot ongeveer 10.00u Vervolgens komen ze terug in huis om te eten en te slapen. Dan gingen ze rond 12.30u even buiten spelen tot 13.00u en dan weer naar de puppyruimte tot bijvoorbeeld 14.30u vervolgens weer even kort naar buiten om te plassen en dan weer in de woonkamer tot bijv. 17.00u. Daarna weer naar de puppyruimte tot 21.00u en dan weer voor de nacht in huis. Na 3 dagen dit te hebben opgebouwd bleven ze daarna ook voor de nacht in de puppyruimte.
Deze week is ook de chipper geweest. Voor de reu was al bekend dat deze Dutch D'Votion King of Kisses ging heten. Ook de dames zijn nu gekoppeld aan hun eigen naam. Teefje zalm heet Dutch D'Votion Kindly Kisses en teefje rood is Dutch D'Votion Keep my Kisses.
Hieronder weer een foto-album met foto's van week 5.
Update Kisses-nest 4 weken oud:
De pups eten al goed van het papje dat steeds minder fijn gemixt word zodat ze ook aan de grovere structuur leren wennen. Voor de pups ook fijn want ze krijgen nu tandjes en leren dan ook dat ze moeten kauwen in plaats van zuigen of likken.
Ook spelen de pups nu meer. Ze reageren goed op geluiden, beweging en op elkaar.
Ze oefen met de verschillende geluiden die ze kunnen maken, zo blaffen ze, oefenen met grommen en huilen soms als kleine wolfjes.
Een mooi concert in onze woonkamer.
Ze dagen elkaar ook uit om een spel op gang te krijgen. Dit doen ze door in elkaars staarten te bijten of soms gekker sprongen te maken (soms vallen ze dan zelf nog om.)
Normaal gaan de pups met 4 weken oud naar de puppyruimte waar ze meer ruimte hebben om te spelen en hun zindelijkheid te trainen. Aangezien dit nestje wat te vroeg geboren is en we nu maar een nestje van 3 pups hebben is er dus meer ruimte in de werpkist en kunnen ze met deze koude temperatuur nog een weekje langer binnen blijven.
We nemen ze dagelijks even mee naar buiten waar ze de ruimte hebben om op ontdekking uit te gaan. We leggen wel wat handdoekken, vetbedden en dekens op de stenen vloer zodat dit niet te koud is. Ze kunnen eens over het gras lopen, aan de bladeren snuffelen, zien de andere honden in de kennel (waar ze nog niet bij kunnen) en doen weer genoeg nieuwe indrukken op. Na een half uurtje weer lekker naar binnen waar ze weer opwarmen en lekker kunnen slapen.
Eind van de week zijn ze ook weer ontwormt en hebben hun nagels weer geknipt.
Een aantal foto's (68) in het foto-album hieronder. Het is niet meer zo makkelijk om ze op de foto te zetten. Ze zijn erg bewegelijk.
Update Kisses nest 3 weken oud:
Tijdens deze 3e week hebben de pups hun eerste papje gekregen. Dit zijn gemixte brokjes van Royal Canin Mother and baby, met warm water en een beetje melk.
Het geeft wel wat rommel maar ze vinden het heerlijk. Met dikke buikjes vallen ze na het smullen in slaap.
Mama Uppish krijgt nu iets minder voer zodat zij niet teveel melk blijft aanmaken en we een borstontsteking proberen te voorkomen. De pups drinken uiteraard wel nog bij Uppish maar doordat ze nu ook pap erbij krijgen drinken ze niet meer zo veel.
Hun gewichten schommelen tussen de 2350 gram en de 2400 gram.
Hieronder weer wat (40) foto's uit de 3e week.
Update Kisses nest 2 weken oud:
De drieling ontwikkeld zich goed en nemen flink in gewicht toe.
Je kunt al duidelijk verschillende karakters opmerken.
In de eerste week merkte ik dat:
Teefje zalm is het meest pittig en bijdehand. In de eerste week als ik haar wou aanleggen en het was niet de juiste tepel die zij in gedachte had, dan protesteerde ze flink met veel geluid en nam hem ook niet aan. Ging dan zelf op zoek naar de voor haar gewenste tepel, en als daar iemand anders aan dronk dan werd deze gewoon aan de kant geduwd. Al een behoorlijk eigen willetje.
Teefje rood is het meest relaxed, die vind alles prima en neemt alles aan wat ik haar aanbied. Word ze aan de kant geduwd dan vind ze dat geen probleem en neemt gewoon een andere tepel. Er is ruimte en melk genoeg dus daar gaat ze geen stress om maken.
Het reutje zit er een beetje tussenin.
Tijdens de eerste week gebeurd er niet zo veel waar je de verschillen in karakter kunt opmerken. Ze drinken, slapen, poepen en dan begint de cirkel opnieuw.
In week 2 gebeurd er iets meer.
Zo zijn nu de oogjes langzaam open gegaan en beginnen hun neusjes steeds beter te ontwikkelen. Zodra je in de buurt komt en ze je ruiken dan worden ze wakker en actief. Teefje zalm ging haar neus achterna en kroop zo als eerste de werkkist uit. Het reutje deed dit de dag erna. Teefje rood bleef geduldig wachten tot het eten naar haar toe kwam. Hierna hebben we een verhoging op de werpkist geschoven zodat ontsnappen niet meer mogelijk is.
Ze proberen nu ook echt te lopen in plaats van kruipen. Dit moet nog wel wat geoefend worden. Ze waggelen nu een beetje door de werpkist en met vallen en opstaan verplaatsen ze zich rond in de bak.
Op het eind van week 2 zijn ook de nagels van alle pups geknipt en zijn ze na het weegmoment ook ontwormd.
Ook tijdens deze handelingen merk je het meeste verzet en protest bij teefje zalm. Terwijl teefje rood maakt zich nergens druk om en laat het allemaal over haar heen komen. Ook nu zat de reu er een beetje tussen. Hij verzet zich ook maar minder heftig dan teefje zalm. Hij verzet zich vooral verbaal door veel geluid te maken. Een grote mond maar verder niet veel daar.... tja mannen.
De pups wegen nu rond de 1200 gram.
Hieronder nog een fotoalbum van week 2. Deze bevat 32 foto's.
Door op de foto te klikken kunnen jullie deze groter bekijken en verder klikken naar de andere foto's.
Update Kisses nest 1 week oud:
Hieronder hebben jullie het hele verhaal van de bevalling kunnen lezen en al een aantal foto's kunnen bekijken.
De pups werden dagelijks gewogen en groeide erg hard. Ze krijgen natuurlijk melk voor 10 dus er is ruim voldoende voor allemaal.
Hun geboorte gewicht was rond de 300 gram. Eind van de week waren ze rond de 600 gram, dus hebben zich verdubbeld.
Uppish is erg lief en zorgzaam.
Deze week ook de keuze voor de stamboomnamen doorgehakt.
Hiervoor neem ik altijd Engelse woorden met een positieve betekenis. Elk nest schuiven we een letter op in het alfabet. De stamboomnaam bestaat uit mijn kennelnaam Dutch D'Votion, vervolgens een individuele naam met in dit geval de letter K, en dan de nestnaam, die voor alle pups van dit nest gelijk is. Ook met letter K. Alles in totaal mag maar 30 tekens lang zijn.
Toen ik met Uppish bij de dekreu was, vertelde de eigenaar van Oban dat mijn moeder al eens bij hem was voor een dekking van de vader van Oban. Zij was daar toen met het teefje Dark Devotion Hip Kimmy's Kisses. Helaas is die dekking niet gelukt. Ik vond het wel heel speciaal dat ik nu op dezelfde lijn uitkwam en aangezien dit het K-nest is, besloot ik als nestnaam "Kisses" te nemen. Verwijzend naar het teefje wat mijn moeder wou laten dekken en daarbij zeer toepasselijk voor ons ras, die constant kusjes willen geven.
Dutch D'Votion King of Kisses zal de stamboomnaam voor de enige reu in het nest worden. De 2 teefjes hebben keus uit:
Dutch D'Votion Keep my Kisses
Dutch D'Votion Kindly Kisses
De pups hebben allemaal een kleurtje gekregen om ze goed uit elkaar te houden en hun ontwikkelingen te volgen.
De kleurtjes zijn voor de teefjes Rood, zalm en de reu is blauw. Op de foto's lijken het net de kleuren van de Nederlandse vlag. Een echt "Dutch" nest!
Overige foto's van week 1. (28 foto's) Door op de foto te klikken kunt u ze groter bekijken.
11-10-18: Is het Dutch D'Votion K-nest geboren.
Rond 7.00u in de ochtend merkte we wel al dat Uppish iets kalmer was dan normaal. Ze had een normale temperatuur, nog goeie eetlust en was verder vrolijk.
Rond 9.30u heeft ze een keer gebraakt. Ze heeft gedurende de hele zwangerschap toch regelmatig gal gebraakt dus dit was ook geen alarmsignaal.
Wel vond ik haar heel rustig en dacht wel dat de bevalling misschien vanavond of morgen op gang zou komen.
12.00u nog alles rustig met Uppish en ben even met de andere honden gaan wandelen.
Rond 14.00u toen ik weer bij Uppish ging kijken, vond ik een hele kleine, donkere placenta en zag dat Uppish ook heel donker vloeide. Dit is niet goed!
Op datzelfde moment kwam ook net bezoek aan. Richard, de peetoom van Lieke wou even koffie komen drinken, maar heb ik direct gevraagd om als babysite op te treden en even aanwezig te blijven.
Meteen de dierenarts gebeld, deze was nog in gesprek en zou binnen 15 minuten terug bellen. In de tussentijd snel Merel gebeld, die heel graag bij de bevalling wou zijn, maar een rit van 1,5 uur voor de boeg heeft. Ik heb haar doorgegeven dat als ze erbij wilt zijn, ze direct in de auto moest stappen en later nog te horen kreeg of ze naar mij of naar de dierenarts moest rijden. Direct daarna belde de dierenarts terug. Uppish was nog steeds rustig en had geen weeën.
Nadat ik het hele verhaal aan de dierenarts had uitgelegd, was deze het met mij eens dat de bevalling zo snel mogelijk moest starten.
Hij adviseerde om Uppish alvast 0.5cc Oxytoxine te spuiten en dan een half uur af te wachten hoe ze daarop reageerde.
Gelukkig heb ik dit allemaal in huis en kon haar direct de injectie geven.
Ik ben blij dat ik al alles had klaargemaakt en klaargelegd voor de bevalling, zodat ik nu geen spullen meer moet zoeken of afwassen. De warmtelamp boven de werpkist al aangezet en in het half uur dat we af moesten wachten heb ik snel een mandje klaargemaakt voor als we voor een keizersnede moesten vertrekken. Kruikjes warm gemaakt, handdoeken, pompje alle spullen vast ingepakt. Lieke snel een tas klaargemaakt en Roy (die nog aan het werk was) gebeld dat hij standby moest zijn voor als we naar de dierenarts moesten.
De spuit werkte wel en Uppish had nu ook weeën, maar de pups zitten nog te hoog en moeten eerst een heel eind indalen voordat de persweeën kunnen beginnen. De pups zijn pas levensvatbaar vanaf 57 dagen oud. Vandaag was de 58e dag geteld vanaf de 1e dekking en de 57e dag vanaf de laatste dekking.
Vanuit dit oogpunt zou het dus beter zijn als de pups zo lang mogelijk blijven zitten en misschien morgen op een natuurlijke manier geboren worden.
Ik voelde de pups ook nog goed bewegen.
Een keizersnede brengt natuurlijk meer risico met zich mee, omdat Uppish dan toch onder narcose moet en er ook kans is op buikvliesontsteking of andere complicaties. Maar van de andere kant, als er een rottingsproces aan de gang is en zich een ontsteking in de baarmoeder nestelt dan is het nodig om zo snel mogelijk alle pups eruit te halen en te zorgen dat Uppish zelf niet ziek word. Er flitst op zo'n moment van alles door je hoofd en na nog eens telefonisch contact met de dierenarts toch maar besloten om daarheen te vertrekken.
Roy gebeld dat hij naar huis moest komen, Merel gebeld dat ze direct naar de dierenarts moest rijden, in plaats van naar mij, Richard gevraagd om mee te gaan naar de dierenarts, want als het keizersnede word dan hebben we veel handen nodig om de pups op te wrijven. Dan komen ze allemaal tegelijk en hebben direct assistentie nodig. Gelukkig hebben Merel, Roy en Richard in het verleden ook al eens pups opgewreven en samen met de dierenartsassistente zijn we dan met 5 man sterk om de pups te ontvangen.
Om 16.15u kwamen we aan bij de dierenarts. Merel was net voor ons aangekomen en gelukkig dus wel vanaf het begin erbij. Als eerste liet ik de dierenarts de placenta zien waarvan Uppish op natuurlijke wijze was bevallen, zodat er geen overhaaste beslissing genomen werd.
We hebben dit overleden pupje eerst grondig bekeken en de dierenarts schat hem of haar niet ouder dan 50 dagen. Dit betekend dat deze al minstens 7 dagen dood was en er een rottingsproces ontstaat in de baarmoeder. Waardoor dit pupje gestorven is weten we niet.
Het kan zijn dat Uppish haar buik gestoten heeft, het kan ook zijn dat deze pup zich niet goed ontwikkeld heeft. De oorzaak is onbekend.
Wel is dit de reden dat er een ontsteking ontstaat in de baarmoeder wat ook gevaarlijk is voor de andere pups. Indien er nu niks gebeurd zou Uppish hier ook ziek van kunnen worden dus we hebben geen risico genomen en direct alles klaargemaakt voor keizersnede.
Lieke (ons dochtertje van 14 maanden oud) in haar autostoeltje aan de andere kant van de kamer geparkeerd, zodat zij ons niet in de weg zou lopen. Ik denk dat ze de spanning wel merkte want ze zat er heel rustig bij en heeft niet gehuild. Terwijl de dierenarts en dierenartsassistente alles aan het voorbereiden waren heb ik Merel, Roy en Richard nog snelle instructies gegeven en onze spullen ook klaargelegd. Ik mag wel zeggen dat er een topteam voor ons klaar stond.
De dierenarts maakte de eerste snee en vanaf toen ging het allemaal heel snel. De eerste pup werd aan mij aangegeven. Ik maakte zijn neus en mond vrij van slijm en met een pompje zoog ik de luchtwegen uit. Toen ik wou gaan opwrijven kwam direct de volgende pup al dus gaf ik de eerste pup snel door aan Roy. Deze begon hem op te wrijven en ik maakte weer neus, mond en luchtwegen vrij van pup 2 die ik vervolgens weer doorgaf aan Richard om op te wrijven. Ik hoorde nog geen puppygeluidjes wat me wel erg zenuwachtig maakte. Ongeveer 30 seconde later kwam pup 3 eraan. We hadden een goed systeem en pup 3 schoof door naar Merel. Omdat de eerste pup niet reageerde nam de dierenartsassistente hem van Roy over en gaf hem wat Respirot. Nog steeds geen reactie. Pup 4 was er ook al en daar ging Roy mee verder. Opeens was er leven! Een geluidje... maar het duurde even voor we doorhadden welke pup piepte. Het was de pup van Merel. Ok, die leeft, snel in het mandje op de kruik en door met nummer 5. Bij nummer 6 waren geen handen meer vrij dus wreef ik deze zelf op, maar zag direct dat het vel losliet. Dit is niet goed. Dit betekend dat deze pup ook al langer dood is en al aan het ontbinden is. Nummer 7 was er ook dus daar ging ik mee verder. Zelfde verhaal. Tussendoor had ook de pup van Richard Respirot gekregen, maar reageerde nog niet. Nummer 8 was ook gearriveerd en de dierenarts melde dit is de laatste. Nadat ik neus, mond en luchtwegen vrij had gemaakt, vroeg ik Richard te ruilen. Hij kon deze pup opwrijven en ik probeerde nog eens met die wat niet reageerde. Gelukkig hoorde ik nog een pupje piepen, dat zijn er dan 2. Nu een die Roy vast had en 2 seconde later die van Richard ook. 3 pups levend. Ok, die ook snel in het mandje op de kruik en doorgaan met de rest. Alles geven wat we hebben. Tussendoor nog even snel over de rug van de 3 pups in mandjes gewreven om te checken of deze nog steeds bewogen en geluid maakte. De dierenarts begon met het hechten van Uppish. De pups waar het vel van losliet (dit waren er 2) hebben we direct aan de kant gelegd en met de andere 3 zijn we nog 30 minuten intensief bezig geweest. Ik kon het gewoon niet geloven. Ze zagen er zo gaaf uit en hadden nog een rose tong. Pups die al langer dood zijn kleurt de tong wit of blauw van. Maar na een slopend half uur moesten we ons toch neerleggen bij het feit dat die pups het niet gered hebben.
We hadden een super team, met goede samenwerking en communicatie. Ook Lieke bleef braaf op haar plek zitten en gaf geen kick. Het is niemand zijn schuld dat deze pups het niet gered hebben, maar dit is helaas de natuur. Doordat die ene pup veel te vroeg gestorven is en in de baarmoeder bleef, heeft de rest ook gevaar gelopen. Doordat hier eerder geen signalen voor waren, konden we ook niet eerder ingrijpen. Daarbij komt als de pups voor de 57e dag geboren worden ze niet levensvatbaar zijn omdat dan de longen niet voldoende ontwikkeld zijn. Het heeft ook geen zin meer om je af te vragen had ik iets anders moeten doen.
Onder de overleden pups waren: 2 zwarte reutjes, 2 leverkleurige reutjes en 2 leverkleurige teefjes. Zo'n triest gezicht als je daar 6 prachtige pups ziet liggen die het niet gered hebben. Heel blij dat niet het hele nest verloren is gegaan en dat we toch nog 2 zwarte teefjes en 1 zwarte reu mogen verwelkomen.
Uppish kreeg nog via injectie Antibiotica en pijnstilling en hebben we nog slapend naar de auto gedragen. Ze heeft nog medicatie mee voor de rest van de week.
Met een heel dubbel gevoel hebben we de dierenartspraktijk verlaten.
Thuis aangekomen eerst Uppish naar de werpkist gedragen en vervolgens de pups gewogen, gekleurd en aangelegd zodat deze konden drinken.
Daarna Lieke haar avondeten gegeven en de andere honden gevoerd en uitgelaten, terwijl Merel Uppish en de pups in de gaten hield. Uppish begon langzaam te ontwaken uit de narcose maar reageerde hierdoor extra heftig op alle geluiden die ze hoorde. We waren bang dat ze tijdens een schrikactie op een van de pups zou gaan liggen, omdat haar bewegingen nog erg ongecontroleerd waren en ze ook nog niet alert was. De pups mochten dus alleen onder begeleiding bij haar liggen om te drinken en hebben we daarna weer in het mandje op de kruiken gelegd. Tussendoor wel eens een pup aangeboden aan Uppish om te kijken of ze deze wilde wassen of likken, maar hier had ze nog geen aandacht voor. Ze was zelf nog veel te verzwakt.
Rond 19.30u toen Lieke in bed lag, de honden allemaal verzorgd waren en we ons langzaam gingen beseffen wat er gebeurd was, kwam Roel (de vriend van Merel / gastgezin van Uppish) aan. Uppish opende even de ogen toen ze zijn stem hoorde, tilde kort haar hoofd op, maar dit was toch al teveel inspanning en ze ging direct weer liggen en sliep verder. Roy had frietjes gehaald dus tegen 20.00u konden we eindelijk zelf ook een hapje eten. De pupjes hadden we in het mandje meegenomen zodat er niks fout kon gaan. Na het eten ging Roel weer naar huis en Merel bleef bij ons logeren.
Roy heeft in de avond de andere honden verzorgd zodat wij onze handen vrij hadden voor Uppish en de pups.
Rond 22.00u was Uppish was nog steeds in diepe slaap, als je haar naam riep dan opende ze een oog, maar het was haar eigenlijk teveel moeite om haar hoofd op te tillen. Normaal eten teefjes tijdens de bevalling de placenta's van de pups op. Hier zitten heel veel voedingstoffen in en is een soort krachtvoer. Honden doen dit instinctief, omdat als ze in het wild leven en de boel niet opruimen, dat gaat stinken en daar roofdieren op af komen die ook de pups kunnen opeten. Goede hygiëne zit er dus instinctief in. Doordat Uppish een keizersnede had, heeft ze geen placenta's gegeten. Haar laatste maaltijd was s'ochtends vroeg.
Om nu wat te kunnen eten moet ze eerst goed alert zijn. Anders gaat ze zich verslikken en komen er nog andere complicaties zoals bijvoorbeeld een longontsteking bij. Af en toe water aangeboden om te zien of ze dit al zelf tot zich kan nemen, maar dit lukte nog niet.
De pups hadden inmiddels al flinke ronde buikjes en toch al een paar uur kunnen drinken. Gelukkig komt de melk wel goed op gang. De pups kunnen nog niet zelfstandig plassen of poepen. De moeder likt hun normaal en door die massage over hun buikjes, gaan ze hun behoefte doen, en kan de moeder het ook direct opruimen in verband met de goede hygiëne.
Doordat Uppish hier niet toe in staat was, heb ik die rol overgenomen en met wattenschijfjes met water de buikjes van de pups gemasseerd.
Omdat Uppish rond 23.00u nog steeds niks gegeten had en ik bang was dat ze teveel zou verzwakken, heb ik haar wat Nutrigel gegeven.
Dit is een stroopachtige pasta, die ik op haar gehemelte kan smeren en dan langzaam oplost. Zo kan ze zich niet verslikken maar krijgt wel suikers en voedingstoffen binnen die ze nu hard nodig heeft. Ze liet dit goed toe.
Tussendoor ben ik constant aan het piekeren geweest omdat ik zoveel lieve en leuke mensen op de wachtlijst heb staan, die zo graag een pupje uit dit nest willen. Er zijn een aantal mensen die al bijna 2 jaar wachten. Er zijn zoveel mensen die ik zo graag een pupje zou gunnen, maar er zijn nu ook zoveel mensen die ik teleur moet gaan stellen. Een keuze die ik nu nog niet maken kan. Er zijn nu zoveel emoties en zoveel onzekerheden. De dekreu eigenaar had ook een leverkleurig teefje gewild, dus moet nu eerst gaan overleggen of deze dan nu een zwart teefje wilt of toch het dekgeld.
De enige reu in het nest is dan voor Roel en Merel en zelf twijfelde ik ook nog of ik een teefje zou houden. Deze avond een rollercoast van emoties en geprobeerd dit even naast mij neer te leggen, want kan hier vanavond toch geen keus in maken.
Voor nu is het belangrijkste dat Uppish en de pups opknappen.
De eerste 24 uur zijn het meest spannend. Zeker nu de pups zo vroeg geboren zijn is het nog even afwachten hoe ze zich ontwikkelen en of ze het ook alle 3 gaan redden. En daarbij moeten we afwachten hoe het met Uppish gaat.
Ik heb die avond nog even bewust niks op de site of op fb gezet, omdat we dit nieuws eerst zelf moesten verwerken en omdat we even moesten afwachten hoe het met Uppish en de pups zal gaan. Zodra het nieuws bekend is, word ik normaal overvallen door appjes, mailtjes, mensen die foto's willen, zich afvragen of ze een pup krijgen. Eigenlijk allemaal zaken waar ik op dat moment echt niet op zat te wachten, dus besloot het nieuws nog even stil te houden tot er meer duidelijkheid was.
Rond 0.30u is Uppish wel voor het eerst uit geweest en heeft goed geplast. Poepen was niet nodig aangezien ze niks meer gegeten had. Nadat ze uit was geweest heeft ze daarna wel zelf een portie vers vlees gegeten. Blij dat er wat voedingstoffen in zitten en dat ze weer wat alerter is.Direct daarna was ze weer moe en ging weer slapen. Ook Merel en ik waren doodop. We besloten beide op de bank te slapen en de pups dan in het mandje op de kruikjes bij ons te zetten, zodat Uppish ook echt even rust had. Geen warmtelamp, geen gekronkel om haar heen. Ze kon gewoon relaxed liggen zonder bang te zijn dat ze op een van haar pups zou gaan liggen en wij konden dan zelf ook even wat rusten. Iedere 2 uur hebben we de wekker gezet, zodat we de pups weer even konden aanleggen en Uppish konden controleren. Na 30 minuten drinken begon Uppish ze wel zelf te likken en dan namen we weer 2 uurtjes rust. Dit hebben we zo de hele nacht volgehouden.
Vrijdagochtend 7.00u was het gedaan met de "rust" Lieke was wakker, de andere honden moesten ook weer verzorgd worden en om 10.00u moest ik lesgeven. Ik had donderdagavond overleg met Merel gehad, omdat als zij in de ochtend naar huis zou gaan ik de training zou annuleren. Merel had vakantie en vond het leuk nog even te blijven, dus terwijl ik les gaf lette zij op Uppish en de pups. Uppish was nu wel alweer een heel stuk fitter en had ook zonder problemen een hele portie brokken gemengd met vers vlees opgegeten. Tussendoor de pups al een paar keer gewogen en deze kwamen goed bij. Rond 13.00u ging Merel naar huis en was ik bezig om de stamboomnamen van dit nest te kiezen en te overleggen met de eigenaar van de dekreu. Lieke was al een paar van haar knuffels in de werpkist gaan leggen en vind de pupjes ook reuze interessant. Uppish vind dit allemaal prima en likt Lieke ook lief als ze in de buurt komt. Natuurlijk sta ik er wel naast en pas goed op wat Lieke doet. Vervolgens de werpkist verschoond en het huis weer beetje aan kant gemaakt. Tussendoor moeten natuurlijk ook de andere honden hun aandacht en verzorging krijgen, net als ons dochtertje. Dus ook die vrijdag niet meer de tijd gehad om iets aan de site te doen. Ook deze nacht weer op de bank geslapen en iedere 2 uur de wekker gezet.
Op zaterdag geef ik ook les dus heeft Roy een uurtje op Uppish en de pups gepast. Ik moet zeggen dat Uppish nu wel weer "de oude" is. Ze is heel voorzichtig en zorgzaam met de pupjes. Ze let echt goed op hoe ze gaat liggen of zitten. Ze likt ze veel en laat ze ook goed drinken. Uppish is een super moeder, maar dat wist ik al van haar eerdere nestjes. Ik ben blij dat ze weer goed op krachten is en zichzelf ook weer fitter voelt. Ze komt nu zelf af en toe eens uit de werpkist om even erbij te zijn. Maar na 15 minuten heeft ze geen rust meer en wilt terug naar de pups. Ze geeft zelf goed aan wat ze wilt. Ook de pups tussendoor nog 2x gewogen en deze komen ook goed bij. Ze hebben ronde buikjes en maken tevreden geluidjes. Overdag had ik nog kennismakingsgesprekken gepland met mensen die interesse hebben in een pup uit het Dutch D'Votion L-nest. Vervolgens nog mijn eigen honden getraind en voor je het weet is ook deze dag weer om. Ook deze nacht weer op de bank geslapen maar geen wekker meer gezet. Ik ben wel 4x wakker geworden om Uppish en de pups te controleren maar alles was gelukkig in orde. Als er wat zou zijn hoor ik het wel meteen en ben er ook vlot bij.
Zondag merkte ik dat de vermoeidheid mij op begon te breken. Na 3 dagen nauwelijks te hebben geslapen en alle emoties en spanningen was ik echt kapot. Nog steeds aan het piekeren omdat ik veel mensen teleur moet stellen en nog niet weet wie ik dat zwarte teefje geef. Ik had mij wel voorgenomen dat dit teefje dan naar een fokker zou gaan, omdat dit een heel goede bloedlijn is. Een mooie stamboom die zonde is om verloren te laten gaan. Zeker nu er maar 3 nakomelingen zijn, denk ik dat het belangrijk is dat de teefjes die er zijn, voor de fok gebruikt zullen worden. Er zijn een aantal fokkers die op de wachtlijst stonden dus ben met hun aan het overleggen. Tegelijk vind ik het dan zo jammer voor die andere mensen op de lijst, maar ik heb nu eenmaal niet voor iedereen een pup en moet nu doen wat het beste voor deze lijn en ons ras is. Ik ben daarna begonnen aan een stukje tekst te schrijven voor de site, maar had zo'n knallende hoofdpijn en zo'n slechte concentratie dat ik eerst eens even een paar uurtjes moest slapen voordat ik dit nieuws bekend ging maken. Nu ik weet dat met Uppish en de pups alles goed gaat, heb ik dus ook geprobeerd om tussendoor ook even mijn rust te nemen. Vandaar nu pas dit late nieuws.
Hieronder een aantal foto's van Uppish met haar 3-tal. Door op de foto te klikken kunt u deze groter bekijken.

























































































































































































































07-10-18: Uppish heeft de eerste 6 jaar thuis in Eperheide gewoond en woont nu al bijna 2 jaar in een gastgezin. Uppish komt nog wekelijks trainen dus Eperheide is voor haar bekend terrein. Vandaag is Uppish aangekomen om alvast te wennen aan haar nieuwe kraamkamer. We hebben al alles klaargemaakt zodat als Uppish eerder als gepland zou bevallen, wel al alles klaar staat. Ze heeft nu tijd om aan alle spulletjes en de nieuwe omgeving te wennen.
We hebben zolang nog haar eigen vertrouwde mandje in de werpkist gelegd zodat ze leert dat dit haar plekje is.
Als de voorweeën beginnen dan zullen we de werpkist nog eens verschonen zodat ze op een schoon en fris "bedje" kan bevallen.


13-09-18: Vandaag is via echo bevestigd wat we eigenlijk al wisten. Uppish is drachtig!
Ze hebben minimaal 6 pups gezien.
Ik wou niet het exacte aantal weten omdat dit vaak niet blijkt te kloppen. Eigenlijk was een echo voor mij persoonlijk helemaal niet nodig (zal ik hieronder even toelichten), ik heb met mijn laatste nestjes geen echo meer laten maken, maar het gastgezin van Uppish zou dit heel leuk vinden en vond het heel speciaal om dit mee te mogen maken. Ze vond het ook leuk hier een foto van te hebben, dus zodoende is Merel met Uppish voor de echo geweest wat ik natuurlijk wel prima vind. Ik ben niet tegen een echo, maar het voegt voor mij persoonlijk niks toe.
Vaak herken ik al aan andere signalen of een teefje drachtig is. Een echo kan rond de 28e dag van de dracht gemaakt worden, maar geeft ook geen garantie. Ze kunnen op de echo zien dat een teefje drachtig is en dan kan ze ook daarna nog resorberen, waardoor er uiteindelijk geen pups geboren worden. Je moet uiteindelijk toch zelf de teef in de gaten houden en uiteindelijk voel je ook de pups bewegen. Op het einde zie je ze zelfs bewegen.
Dan zijn er mensen die een echo laten maken om voorbereid te zijn voor het geval er maar 1 of 2 pups in zitten. Deze pups hebben alle ruimte en krijgen voeding voor 10 dus worden over het algemeen wat groter, wat soms een natuurlijke bevalling erg moeilijk maakt. Men moet dan voorbereid zijn op een keizersnede en soms ook andere zaken regelen. Zo heeft de moederhond met bijvoorbeeld maar 1 pup, grotere kans op mastitis omdat ze wel melk voor 10 pups aanmaakt wat niet weg gedronken word. Als er maar 1 pup geboren word, leert deze ook niet delen. Alle aandacht, alle voeding is allemaal voor hem. Om dit soort pups socialer te maken kun je soms pups van een ander nest erbij leggen. Denk aan fokkers die een extreem groot nest hebben gekregen of waar de moederhond gestorven is en er pups met de fles grootgebracht worden.
Als de teef wat verder in de dracht is voel je de pups ook goed en kun je dus al voelen of er meerdere pups in zitten of niet. Vaak zie je dit ook al aan hoe dik de buik word. Daarbij zijn we bij iedere bevalling, ook bij een groot nest, voorbereid op een eventuele keizersnede, want er kan natuurlijk altijd iets mis gaan.
Ik heb het in het verleden een aantal keren meegemaakt dat er tijdens de echo verkeerd geteld werd. De dierenarts had dan sommige pups dubbel geteld en zei dat er bijvoorbeeld 10 pups gezien waren.Als ik dan tijdens de bevalling, bijvoorbeeld na 7 pups het idee had, dat ze klaar was. Geen pups meer te voelen waren, de moederhond rustig werd en ontspannen ging liggen met haar kroost, dan kreeg ik daardoor onrust en twijfel want de dierenarts had er bijvoorbeeld 10 gezien. Dan toch voor de zekerheid met moederhond en dus ook alle pups naar de dierenarts om daar te controleren of keizersnede nodig was. Tot nu toe was iedere keer mijn gevoel goed en bleek dat de bevalling klaar was en ze tijdens de echo fout geteld hadden. Maar doordat de pups vervoerd zijn is meer infectiegevaar en doordat de moederhond dan direct naar de dierenarts moet, wat toch voor stress zorgt en waardoor de melkproductie weer afneemt is dit niet zo fijn. Het brengt allemaal onnodige stress met zich mee. Dat is de reden dat ik nu met een echo niet meer het exacte aantal wil weten. Tijdens de bevalling ga ik op mijn ervaring af en bij twijfel gaan we uiteraard wel naar de dierenarts.
Ik heb nu 44 bevallingen mogen begeleiden. Dit waren uiteraard niet allemaal nesten die thuis geboren werden, maar ook bij andere fokkers, of mensen die voor het eerst een nestje kregen en onzeker waren met de bevalling. Hierdoor heb ik veel ervaring kunnen opdoen en ook bij verschillende rassen mogen helpen. Iedere keer is het toch weer spannend en speciaal. Geen enkele bevalling is hetzelfde en van iedere keer leer je weer iets bij.
Uppish heeft 2 eerdere nestjes gehad, die allebei heel soepel en snel verliepen. Uppish is een super mama en we hopen ook dit keer weer op een voorspoedige bevalling. Het gastgezin van Uppish zal tijdens de bevalling aanwezig zijn.
06-09-18: Uppish heeft last van ochtendmisselijkheid en gal moeten braken. Voor ons dus weer een teken wat erop wijst dat ze drachtig is. Voor Uppish natuurlijk minder prettig dus ze krijgt nu vaker per dag kleine hoeveelheden voer om te voorkomen dat haar maag echt leeg is en ze zich hopelijk iets beter voelt. Verder is ze gewoon vrolijk en gaat alles goed.
31-08-18: Merel en Uppish komen bijna wekelijks op vrijdag voor de cursus jachttraining. Zo ook vandaag. Dit was de eerste keer dat ik Uppish weer zag na haar avontuur in Engeland. Tussendoor had ik wel al berichtjes van Merel ontvangen dat ze merkte dat haar gedrag wat anders was als normaal. Nog meer aanhankelijk en iets slomer tijdens het uitlaten. Nu ik haar weer zag vond ik ook dat ze een andere uitstraling had, haar vacht leek voller en meer te glimmen en inderdaad tijdens de training deed Uppish het kalm aan. Alles wijst erop dat ze drachtig is. Over 2 weken zullen we omschakelen naar ander voer zodat de pups zich optimaal kunnen ontwikkelen.
Het zware leven van een jachthond.....
Uppish heeft zichzelf al een mooi "nest"gemaakt.
20-08-18: Een berichtje van Merel die me laat weten dat ze merkt dat Uppish ander gedrag vertoont en een "zachtere" uitdrukking in haar gezicht heeft. Dat zou een goed teken zijn, maar misschien willen we dit wel te graag zien. Laten we nog maar even objectief blijven en rustig afwachten.
Verslag van ons avontuur in Engeland waar we Oban in Devon zijn gaan bezoeken met onderaan een klein fotoalbum.
13-08-18: Met Merel afgesproken dat ze rond 10.00u bij mij zou zijn. Dan kon Uppish nog eens uit en kunnen we samen aan de reis van 13 uur beginnen.
Onze reis is goed verlopen. Tussendoor enkele stops gedaan waar Uppish ook even uit kon en rond 23.15u (NL tijd) kwamen we aan bij ons hotel.
Helaas kon de dekreu eigenaar ons die avond niet meer ontvangen en stelde voor om morgenavond na zijn werk af te spreken. Ik was bang dat we dan misschien al te laat zouden zijn dus daarom vroeg in de ochtend afgesproken, zodat we nog een dekking konden proberen voordat de dekreu eigenaar moest gaan werken. Aangekomen bij ons hotel alvast de navigatie ingesteld zodat we wisten hoelang we naar de dekreu onderweg waren, nog met Uppish uit geweest en daarna nog veel te lang liggen kletsen, met een Uppish die van de situatie profiteerde en languit op bed lag (wel met broekje aan).
14-08-18: Een kort nachtje. Onze wekker liep om 5.00u af zodat er genoeg tijd was om onszelf klaar te maken, Uppish goed uit te laten en naar de dekreu te reizen waar we om 6.00u hadden afgesproken. Om 5.50u waren we volgens navigatie op "plaats van bestemming" en ik ging op zoek naar een zilver hek met geparkeerde Pick-up ervoor. Toen ik deze niet kon vinden kwam ik gelukkig een vroege voorbijganger tegen die ik om hulp had gevraagd en bleek dat we in een hele verkeerde wijk zaten. We moesten terug naar de autobaan en dan zou het 15 minuten rijden zijn. Al stress in de vroege ochtend want het baasje van Oban moest 07.30u naar zijn werk vertrekken. De navigatie opnieuw ingesteld en de aanwijzingen van de voorbijganger gevolgd en gelukkig kwamen we toen 6.15u wel op de juiste bestemming aan.
Vaak zijn dekreuen gewend maar op 1 locatie te dekken. Ze weten dan heel snel als ze deze ruimte in gaan wat er van hun verwacht word en dat de baas dit nu accepteert. Zijn ze buiten deze ruimte en komen ze een loopse teef tegen (op straat of in het jachtveld) dan is opgewonden gedrag niet gewenst.
Als de dekking lukt staan ze vaak 20 tot 30 minuten gekoppeld dus het is fijn als deze ruimte overdekt is en men niet in de regen staat.
Ook is het fijn als er een antislip vloer in zit zodat de reu niet uitglijd. Verder moet er wat ruimte zijn zodat de reu en teef elkaar kunnen leren kennen en er ruimte is voor voorspel (indien nodig) maar niet te groot dat de teef gaat rennen. Oban is gewend in de paardenbox te dekken en deze ruimte is hier ideaal voor.
Nadat Uppish een plasje had gedaan ging zij als eerste de paardenbox in en daarna kwam Oban erbij. Voordat ze elkaar begroet hadden hingen ze al gekoppeld. Het ging echt supersnel en supervlot. Dit was dus echt het juiste dekmoment!
Gedurende de dekking vertelde het baasje van Oban me dat mijn moeder ook eens met een teefje bij hem is geweest voor een dekking van de vader van Oban. Achteraf bleek dit Dark Devotion Hip Kimmy's Kisses te zijn. De vader van Oban was toen ook al 12 jaar oud maar verkeerde nog in top conditie en voor de dekking was zijn sperma onderzocht en hij zou wel nog vruchtbaar zijn. Helaas zijn er toen uit die combinatie toch geen pups uit gekomen. Dit verhaal wist ik van te voren niet en was voor mij wel een extra bevestiging dat dit de goeie dekreu is. Dat we weer op dezelfde bloedlijn uitkomen die mijn moeder ook had willen gebruiken. Nu maar duimen dat we met deze combinatie meer geluk hebben.
In elk geval was deze dekking geslaagd.
Om 7.30u waren we terug bij ons hotel en na een typisch Engels ontbijt zijn we richting zee vertrokken. Het leek ons heerlijk om even een lekkere strandwandeling te maken. Het was een route van 45 minuten, maar het waren bijzonder smalle wegen waar we ook regelmatig tegenliggers tegen kwamen en weer hele stukken in de achteruit moesten rijden. Een spannend ritje. Eenmaal aangekomen hadden we prachtig uitzicht en konden even lekker uitwaaien. Alleen waar is het strand?
Toen we van de parking de trappen naar beneden volgde stonden we op wat rotspartijen waar de golven van de zee tegenaan sloegen. Het was hier niet mogelijk om te wandelen. Aan de overkant zagen we een eilandje met wat cafés en restaurantjes en we vroegen ons af hoe we daar dan kwamen. Aan wat voorbijgangers gevraagd en nu bleek het "high tide" ofwel vloed te zijn. Rond 13.00u is het eb en dan is hier alles strand en kun je naar de overkant wandelen. Hmmm.... heel leuk maar daar staan "the Dutchies" dan om 9.00u
Uiteindelijk hebben we wel leuke foto's met Uppish kunnen maken en na een uurtje zeelucht snuiven zijn we maar weer terug gereden.
Vervolgens maar alvast Ponden gaan pinnen, wat gaan shoppen en toen richting Oban.
Ik had in de ochtend aan Chris (het baasje van Oban) gevraagd of hij het goed vond, als ik Oban in de avond zou trimmen en we dan nieuwe foto's probeerde te maken. Tot mijn verbazing vertrouwde hij ons de honden toe en wees me direct de weg naar de kennel. Hij zei dat ik ook al kon beginnen als hij nog werken was. Rond 16.00u kwamen we daar aan en hebben we Oban eerst uitgelaten en bewonderd. Vervolgens ben ik begonnen met trimmen. Wat is het toch een bijzonder lieve hond die zomaar met 2 vreemde mensen mee gaat, luistert en geduldig alles over zich heen laat komen. Hij is het niet gewend om getrimd te worden en was ook behoorlijk enthousiast toen hij ons zag (want hij weet natuurlijk dat er gedekt mag worden) maar heeft zich keurig gedragen. Toen ik bijna klaar was met trimmen kwam Chris thuis en hebben we geprobeerd nog snel snel wat foto's te maken voor de site zodat jullie hem ook konden bewonderen. Maar hij was zo enthousiast en had alleen Uppish in zijn hoofd dat het ook erg moeilijk was om zonder voer hem in de juiste stand te krijgen. We zijn er maar niet te lang mee door zijn gegaan en hebben Uppish erbij gehaald zodat de 2e dekking kon plaatsvinden. We hebben geen top showfoto maar.wel verschillende foto's waarop hij goed te beoordelen is. Op de ene foto staat hij voor goed, op een andere achter goed. En al met al denk ik dat men wel een goed beeld kan vormen. Uiteindelijk hebben we hem "live" meegemaakt en beoordeeld wat veel mooier was dan al die foto's. Gelukkig ging ook de 2e dekking ging heel soepel.
Na de dekking nog even koffie gedronken met Chris en zijn vrouw en wat "Flatcoat-verhalen" uitgewisseld. Het was een gezellige avond die we lekker hebben afgesloten met een heerlijk etentje. Daarna Uppish nog uitgelaten en voordat we gingen slapen was het alweer 23.00u. De dag is omgevlogen.
15-08-18: Vanmorgen na ons ontbijt uitgecheckt, nog een keer met Uppish naar Oban voor een 3e en laatste dekking, die nog steeds heel vlotjes verliep. Ze hebben weer 25 minuten gekoppeld gezeten en zowel Uppish als Oban waren nog net zo gewillig als met de 1e dekking waardoor ik toch nog even begon te twijfelen of we dan niet nog tot de avond zouden blijven. Meestal schiet de progesteronwaarde door en dan is de reu minder geïnteresseerd in de teef en het teefje snauwt dan ook meer van zich af. Dit was nu helemaal niet het geval. Maar van de andere kant blijft het sperma nog 36uur in leven, we hebben 3 super dekkingen gehad dus nu niet aan jezelf gaan twijfelen en goed is goed.
Op naar de dierenarts van Oban die zijn DNA kon afnemen en na controle van zijn chipnummer kon bevestigen dat het DNA daadwerkelijk van Oban is. Nu ook dit laatste geregeld is zijn we klaar voor de terugreis die gelukkig ook goed verlopen is.
Hier wat foto's van onze reis.Door op de foto te klikken kunt u ze groter bekijken. De foto's van Oban zijn hierboven in het fotoalbum van Oban toegevoegd.
12-08-18: Gister alles klaar gemaakt voor als we vandaag zouden moeten vertrekken. Auto gepoetst, wasjes gedraaid, alle papieren gecontroleerd, Export DNA test ingepakt zodat we dit bij Oban kunnen laten afnemen, trimmateriaal om Oban evt nog te trimmen en nieuwe foto's te maken. Fototoestel leeggemaakt en opgeladen, eigen koffer ingepakt, overlevingstas ingepakt voor onderweg met genoeg drinken en lekkers. Kennel nog grondig gepoetst en degene die de honden overdag komt uitlaten, als Roy is werken nog eens alle laatste instructies gegeven. Lieke haar logeertas in orde gemaakt voor als ze naar opa en oma gaat. Zover ik vooruit kan werken is alles klaar voor vertrek. Als ik een seintje krijg van Merel dat de waarde goed is en zij mijn kant op rijden, kan ik de Eurotunnel boeken en het hotel en dan zijn we klaar voor vertrek.
Echter was de waarde vanmorgen pas 4,8 dus we moeten nog even geduld hebben.
In de afgelopen dagen is de progesteronwaarde dus per dag 1,3 gestegen. Dat zou betekenen als ze dit doorzet dat we morgenvroeg op 6.1 zouden zitten en overmorgen op 7.4. Natuurlijk kan hij op het laatste ook sneller stijgen dus het leek me toch verstandig om gewoon onze reis te boeken en tijdig aan te komen. Beter te vroeg in Engeland en wat langer wachten als daar merken dat we te laat zijn. Opnieuw prikken zegt dan niet meer zoveel maar daarmee zouden we wel veel tijd verliezen want dan hebben we pas rond 10.30u de waarde, moet dan nog tunnel en hotel boeken, Merel en Uppish moesten dan nog bijna 2 uur naar mij reizen en dan begon de reis van 13 uur dus dan zouden we midden in de nacht aankomen.
10-08-18: Vanmorgen is Merel opnieuw met Uppish in Horst gaan bloedprikken om te zien hoever Uppish inmiddels is. Haar waarde was nu 2.6.
07-08-18: Merel van het gastgezin van Uppish is in de ochtend eerst naar Horst gereden om daar bloed te laten prikken voor de progesteronbepaling en vervolgens doorgereden naar Vught waar we een afspraak hadden bij de oogarts om het jaarlijks oogonderzoek te laten uitvoeren. Gelukkig was het oogonderzoek in orde.
De progesteronwaarde was zoals verwacht nog veel te laag. Hij was nu 1,1.
Voor het juiste dekmoment moet de progesteronwaarde rond de 10 zijn, maar aangezien we 13 uur moeten reizen en de waarde op het eind snel kan stijgen willen we bij een waarde rond de 7 aan onze reis beginnen.
Donderdagavond zal er opnieuw geprikt worden. Ik verwacht dat dit weer te laag zal zijn en dat we pas zondag of maandag kunnen dekken, maar beter op tijd laten controleren en met rust aan onze reis beginnen, dan erachter komen dat we te laat zijn.
03-08-18: Uppish woont in een gastgezin bij Merel en zij vindt het leuk om het hele proces mee te maken, aangezien ze zelf een pup uit dit nest houden. Merel zal dus samen met mij en Uppish naar de dekreu reizen.
In de ochtend is Merel met Uppish komen trainen en hebben we na de les nog wat recente foto's van Uppish gemaakt. Deze vindt u in het fotoalbum op haar eigen pagina. Na de les en de fotosessie zijn we onze reis gaan voorbereiden. Oban woont in Devon (Engeland) een enkele reis van 13 uur. Omdat we nog niet de exacte datum van dekken weten kunnen we helaas nog geen trein of hotel boeken, maar we hebben wel alvast wat huiswerk gemaakt zodat straks alles snel geregeld is.
Voor de zekerheid nog even overleg met de dierenarts gehad zodat ook Uppish haar papieren helemaal in orde zijn voor de overcross en afspraken gemaakt om haar progesteron te bepalen.
01-08-18: Uppish loops. Dekreu eigenaar ingelicht.


































