Lees hier het vervolg op Dark-Devotion

In  2013 moest ik mijn vaste baan opzeggen om mijn moeder en de honden thuis te verzorgen. Maar naast het verdriet dat mijn moeder zou sterven was er ook de angst om het huis en dus ook de honden kwijt te raken. Want waar ga je met 12 Flatcoats naartoe? Onze maatjes, waar we toch ook stuk voor stuk aan gehecht zijn.

Er was zoveel onzekerheid! De Flatcoats waren haar leven en ze wou absoluut dat haar honden nog uitgebracht werden op shows en veldwedstrijden, dus tijdens haar ziektebed bleef ik trainen en heb gelukkig nog wat mooie werktitels kunnen binnenhalen.

Aangezien ik mijn baan had opgezegd en de onkosten doorlopen, ben ik gestart om een financiële vergoeding te vragen voor de trainingslessen en workshops die ik gaf en ben ook honden intern gaan trainen. Dit wilt zeggen dat er honden van andere fokkers (ook andere rassen) bij ons kwamen logeren.

Ik  trainde ze, bracht ze uit op wedstrijd  en als ze hun titel of diploma hadden gehaald gingen ze weer terug naar de eigenaar. 

Uiteindelijk om geld te besparen ben ik de eigen honden minder gaan uitbrengen. Opeens moet je kiezen tussen inschrijfgeld met reiskosten en oppas voor de honden die thuisblijven voor een show- of werktitel of gewoon verzorging zoals voer, ontworming, entingen, etc. Dat laatste heeft dan toch prioriteit.

Dit verklaart ook waarom er met de jonge honden (alles geboren na 2013) weinig wedstrijden zijn gelopen. Niet omdat ze niet goed genoeg zijn, maar omdat ik prioriteiten moest stellen.

In de periode na het overlijden komt er zoveel op je af en moest er zoveel geregeld worden. Vergunningen op mijn naam overzetten, een cursus boekhouding doen, een website maken. Dat waren allemaal dingen die mijn moeder deed en waar ik geen weet van had.

Vervolgens een opleiding gaan volgen voor pension, asiel, kennel zodat ik de honden en kennel kon aanhouden. Een bedrijfsplan schrijven om de hypotheek rond te krijgen. En natuurlijk op zoek naar een nieuwe baan, die te combineren is met de honden en het fokken. 

Fokken heb ik destijds op een laag pitje gezet omdat ik eerst zekerheid wilde hebben over onze situatie en de tijd en rust wilde hebben om het nest en de nieuwe eigenaren goed te begeleiden. 
Mensen zeiden dan wel eens je hebt toch zoveel honden, doe dan een nestje, dat verdiend toch lekker. Daar kan ik zo boos om worden. Die mensen hebben geen idee wat er allemaal bij komt kijken en op die manier wil ik helemaal niet fokken.  Ik wil niet dat de "kwaliteit" eronder gaat leiden.

Gelukkig was in 2015 alles zover in orde. We konden het huis en de honden aanhouden, ik had mijn opleidingen succesvol afgerond, Ik had een nieuwe baan op de huisartsenpost waardoor ik eigenlijk alleen in de avonden, nachten of weekend en feestdagen moet werken en dat betekent dat Roy (destijds mijn partner)dan thuis was voor de honden, zodat ze in principe nooit alleen moeten zijn. Een nadeel is, dat dit het deelnemen aan wedstrijden nog moeilijker maakt aangezien dit ook altijd in de weekenden is en ik dan meestal werk. Zover ging alles de goede kant op en kon ik de fokplannen weer oppakken.
Echter toen het H- nest een paar weken oud was, bleek dat ik een  gezwel in mijn eierstok had en moest ik met spoed geopereerd worden.  Gelukkig  heb ik veel hulp gehad van vrienden en Roy, die ook goed geholpen hebben met de verzorging van de pups. Het andere nest dat gepland stond hebben we toen uitgesteld omdat ik eerst mijn eigen herstel na de operatie wilde afwachten.

Gelukkig is dit allemaal goed verlopen, maar de artsen gaven aan dat dit mogelijk aan mijn andere eierstok terug kon komen. Dit valt goed te verwijderen maar dan zou ik gesteriliseerd zijn, dus als er een kinderwens was, adviseerde men niet te lang te wachten. 
 

2016 Is Loesje onze Standaard Dashond Ruwhaar in onze kennel gekomen. Na ons  2 jaar lang meer te gaan verdiepen in het ras. Informatie inwinnen over bloedlijnen en fokkers, honden gaan bekijken, verdiepen in de training van zweetwerk, wedstrijden gaan bekijken en ons toen ingeschreven voor ons eigen pupje. Heel spannend vond ik dit! Ik wil dan ook de fokker van Loesje, Ivan Ivanic uit Servië heel erg bedanken voor zijn vertrouwen en dit prachtige hondje.

​

Aangezien we wel een kinderwens hadden, hebben we ons het advies van de artsen wel aangetrokken en gekozen om dan eerst samen een stressvolle periode af te sluiten en voor het eerst in 4 jaar samen een weekje op vakantie te gaan, om daarna te proberen onze kinderwens in vervulling te laten gaan.

In dat jaar stonden eigenlijk 2 nestjes gepland. Whistle zou haar eerste nestje krijgen (toen 5 jaar) en Angel zou haar 2e nestje krijgen (toen 7 jaar). Aangezien we toch zelf zwanger wilden raken hebben we gekozen om dan maar 1 nest te plannen en Whistle uit te stellen. Angel laten dekken, maar zij bleef leeg dus toen helemaal geen pups gehad. 

De volgende loopsheid weer gekozen om het met Angel te proberen ,aangezien zij maar tot 8 jaar haar 2e en laatste nest zou mogen krijgen. Whistle opnieuw opgeschoven. Helaas bleef Angel weer leeg en daarna wilde ik het niet meer met haar proberen gezien haar leeftijd.

Het is wel jammer dat ik daardoor de andere teefjes  2x heb moeten opschuiven, want nu kom ik met andere honden qua leeftijden ook wat in de knoei en zouden er dus in de toekomst 2 nesten tegelijk gepland moeten worden.  Gelukkig kon ik zelf wel zwanger worden en is op 05.08.2017 ons prachtig dochtertje Lieke geboren.  Helaas heb ik daardoor  alweer 2 nestjes uit moeten stellen want deze zouden anders in augustus geboren worden. Dat betekende dat ze samen met mij moesten bevallen en dan was het voor beide wel een erg drukke kraamperiode geweest.
 

We hebben dan in 2017 geïnvesteerd om het hondenverblijf  luxer te maken. Weer een kleine verbouwing, maar de honden gaan erop vooruit en als ik in de toekomst de fokplannen wil oppakken, is het fijn als alles weer in topconditie is om de draad weer op te pakken.

Doordat ik nu een aantal jaren de fokplannen heb uitgesteld, zullen er meer nestjes komen aangezien de honden nu een leeftijd bereiken waar ze of dit jaar een nest moeten krijgen of  er daarna niet meer mee gefokt kan worden en er dus een bloedlijn uitsterft.
 

2018 zijn we ook weer begonnen aan een nieuwe website. Het programma waarin ik de vorige site gemaakt had, functioneerde niet zoals ik dat wilde en koste enorm veel tijd en energie. Tijd die ik liever gebruik om met de honden bezig te zijn, dus uiteindelijk besteedde ik geen tijd en energie meer aan de website.
Het invoeren van alle honden, met hun resultaten, foto's en stambomen kost veel tijd en zal geleidelijk aan gebeuren. Mocht u nu informatie over een bepaalde hond willen hebben, waarvan de pagina nog niet gemaakt is, dan kunt u dit misschien op de site van Dark Devotion nog terug vinden of mag u mij ook mailen en probeer ik u deze info te verstrekken.

​

De website van mijn moeder heb ik intact gelaten. Zij heeft deze zelf tot 3 weken voor haar overlijden bijgewerkt. Helemaal boven aan deze pagina in de rechter bovenhoek vind u de link naar deze website. --- we hebben 2023 gemerkt dat de site niet meer bestaat en doen er nu alles aan deze terug te vinden --- 
 

2019 Was ik weer gemotiveerd om mijn eigen honden intensiever te trainen. Weer te gaan pick-uppen op grote jachtdagen. Ik wou weer deelnemen aan shows en veldwedstrijden, maar dit is bijna altijd in het weekend. Mijn baan op de huisartsenpost gestopt, omdat dit niet meer te combineren was. Om toch voor inkomen te zorgen, meer groepslessen (puppycursus, basistraining, jachttraining, showtraining) gaan gegeven, privélessen, workshops, kleinschalig opvang/pension, meer trimmen, zodat ik volledig zelfstandig was. Ik had 2 reuen getraind om weer deel te nemen aan de FT. Helaas stierf Zenith veel te jong! Dan had ik de andere reu Eager om het wedstrijdseizoen mee te spelen. Hij haalde zijn Epreuve B, we speelde onze eerste FT om weer even aan de nieuwe regels te wennen, zodat we daarna gericht konden trainen. Hij haalde toen een Zeer Goed en ik was zeer tevreden over hem. Een week later tijdens een jachtdag merkte ik dat het niet goed was. Mijn angst werd bevestig door een longfoto. Eager had longkanker en is 2 weken later ingeslapen. Naast al het verdriet om de 2 prachtige lieve (en nog veel te jonge honden) komt ook het besef dat er nu geen hond meer is voor de veldwedstrijden. We zullen weer van voor af aan moeten beginnen. 

​

2020 Ons eerste Teckelnestje waar we graag een rood teefje uit wilde houden. Helaas werd er maar 1 pup geboren. Onze clown Dutch D'Votion Amazing Fien is met Carnaval geboren en houd zich goed staande tussen alle Flatjes. 
Verder had natuurlijk iedereen te maken met Corona. Dit betekend, mensen gaan niet op vakantie en werken thuis, dus geen honden in pension, geen groepslessen, geen workshops, geen inkomen. Opnieuw bij de huisarts gaan werken om zo toch wat zekerheid te hebben. Dit keer in een groepspraktijk waar ik gewoon overdag (door de week) werk, zodat de weekenden nog steeds vrij zijn om in de toekomst weer wedstrijden of jachtdagen mee te maken. 

2021 Zijn Roy (de papa van Lieke) en ik uit elkaar gegaan. Ook dit is een stressvolle periode geweest, Als alleenstaande moeder is het moeilijk alle ballen in de lucht te houden. Werken bij de huisarts, trimsalon, pension, groepslessen en privéles geven, fokken, maar ook het onderhoud van het terrein, de kennel, de verzorging en training van onze eigen honden, huishouden en proberen een normaal sociaal leven te lijden met mijn dochtertje. Stilzitten was er eigenlijk niet bij, maar door Covid werd ik hiertoe gedwongen. Door longcovid ben ik beperkt en heb nog steeds veel klachten, waardoor ik niet alles meer kan wat ik zou willen.  
Heel dankbaar ben ik al mijn vrijwilligers, die ons zo goed geholpen hebben en nog steeds helpen!

​

2022 Is ons Dutch D'Votion "Reward"-nest geboren waarvan weer een pupje naar Slovenië verkocht werd.  Deze ben ik in de zomervakantie samen met Lieke gaan brengen en toen hebben we meteen Dutch D'Votion Authentic Angel, van mijn eerste nestje bezocht. Lieve Tjuli was toen 12,5 jaar oud. Het baasje van Tjuli had gevraagd of ik weer een Retriever workshop jachttraining wou geven, dus deze samen met mijn kleine assistent Lieke gegeven. 

​

2023 Ben ik Patrizia van de kennel Shinny Coat in Italië gaan bezoeken. Ze heeft in het verleden 3 pups bij mijn moeder gekocht. Toen ik 15 jaar oud was, ben ik 6 weken in de zomervakantie, bij haar thuis geweest om daar de honden en nestjes te verzorgen. We hadden elkaar 20 jaar niet meer gezien, dus het was een hartverwarmend welkom. Patrizia fokt nog steeds en traint haar honden tegenwoordig ook als hulphond voor mensen met epilepsie. Dit vond ik een zeer mooi verhaal en ben me nu meer in die trainingen aan het verdiepen. 

Sept 2023 verwacht ik een Flatcoat nestje en Teckel nestje.
Ook zijn we weer uitgenodigd om in Slovenië  weer workshop te geven. Er is 1 dag gereserveerd voor alle nakomelingen van Dutch D'Votion Authentic Angel (het hondje wat ik zelf fokte). Er komen dan kinderen, kleinkinder, achterkleinkinderen, neven, nichtjes. Heel leuk om de honden te volgen die voort gekomen zijn uit onze kennel. Op deze dag zijn dan ook andere fokkers aanwezig die bijvoorbeeld hun dekreu hebben laten dekken. Ik verheug me er enorm op. Verder mag ik dan nog 2 dagen workshop (show en jacht) geven voor de Sloveense Retriever Club, wat ook een enorme eer is.

Dit allemaal zou niet mogelijk zijn zonder mijn vrijwilligers, dus nogmaals enorm veel dank voor hun! 

​

​

​

​