Whistle was de hond van mijn moeder L. Schmit. Zij had haar gefokt en had grote plannen met Whistle. Helaas kreeg mijn moeder in september 2012 te horen dat ze ongeneeslijk ziek was en is in september 2013 gestorven.
Ik heb Whistle toen over genomen en haar getraind , net als al mijn andere honden. 
Zelf had ik 4 Flatcoats, mijn moeder had er 8, dus plots had ik er 12 om te verzorgen, te trainen en op shows uit te brengen.
Op dat moment hadden we ook nog 2 nestjes pups en was er veel onzekerheid of ik alle honden en het huis aan kon houden.

Ik heb met Whistle wel jachttraining gedaan en ze ging mee op grote jachtdagen op te apporteren, maar om de kosten te drukken heb ik haar niet meer ingeschreven voor shows aangezien ze er al een aantal met succes gelopen had.
Whistle deed het op de training goed en zat op het niveau voor veldwedstrijden te lopen. Om hieraan deel te nemen  moet men eerst voor de toelatingstest (Epreuve B) slagen. Deze examens zijn normaal van april tot september. Tot 2x toe heb ik haar ingeschreven, maar helaas 2x werd de wedstrijd geannuleerd. Zonder toelatingstest geen veldwedstrijden! Ontzettend jammer.
Aangezien ik zelf tevreden was over het werk van Whistle en er een fijne jachthond aan had, en daarbij mijn aandacht moest verdelen. Had ik besloten om  de wedstrijden met haar op te geven.
Zij heeft een Retriever test dus alles wat ze voor de fok zou moeten hebben.  Een jachtkwalificatie is leuk, maar ik moet de aandacht verdelen over 12 Flatcoats en ze kunnen dan niet allemaal op topniveau lopen. Ik besloot met haar gewoon hobbymatig verder te gaan maar niet meer gericht op wedstrijdniveau.

Een half jaar later heb ik Whistle in een gastgezin geplaatst, waar ze nog steeds jachttraining zou krijgen maar tussendoor gewoon huishond kon zijn en flink verwend werd. Ze moest de aandacht dan maar delen met 2 andere Flatcoats. Het gastgezin was heel tevreden over haar, en Whistle gunde zich goed en genoot van alle verwennerij. Helaas had Whistle wel moeite om alleen te zijn en is toen het koppel kort van huis was, uit de bench gebroken en had daarmee ook wat verwondingen opgelopen. Het is goed afgelopen maar de schrik zat er goed in. Hier in  huis en in de kennel gunt Whistle zich goed en doet dan geen ontsnappingspogingen. Zodoende is ze na 6 maanden weer terug "thuis" gekomen waar ze nu nog steeds is.
Het is een hele lieve zachte hond, die  ook enthousiast is maar op een beschaafde, rustige manier. Ik hoef niet bang te zijn dat ze in haar enthousiasme een kind om zal lopen. Op werk gebied ben ik nog steeds tevreden, maar nu trainen we enkel nog voor de lol en ontspanning.